Skolity: kościół parafialny p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny

2016-10-25 12:54:41(ost. akt: 2016-10-25 13:05:16)

Autor zdjęcia: Mariola Adela Karpowicz

Nasza fotoreporterka Mariola Adela Karpowicz odwiedza z aparatem fotograficznym zabytkowe kościoły Warmii Północnej i Południowej. Dzisiaj XIV-wieczny kościół w Skolitach.
Skolity (niem. Schlitt) to wieś lokowana przez biskupa Hermana z Pragi w roku 1348. Kościół otrzymał wtedy cztery włóki ziemi. W czasach biskupa Franciszka Kuhschmalza był filią parafii w Świątkach, ale w późniejszych czasach usamodzielnił się, o czym wspomina wizytacja z roku 1622. Pierwszy kościół powstał jeszcze w wiekach średnich (prawdopodobnie przed rokiem 1457), ale w roku 1684 nowo wybudowaną świątynię (p.w. św. Ewangelisty), która zachowała część murów poprzedniej, konsekrował biskup Michał Radziejowski. W roku 1708 budowla spaliła się. Została w tym samym roku odbudowana i konsekrowana przez biskupa Andrzeja Załuskiego, który nadał jej obecne wezwanie. Mniej więcej w tym samym czasie wzniesiono drewnianą wieżę o konstrukcji słupowej, która w dolnej kondygnacji jest obmurowana i otynkowana, natomiast w górnej oszalowana i nakryta dachem gontowym, przechodzącym w smukłą iglicę wykończoną blachą i zwieńczoną chorągiewką z herbem biskupa.
W roku 1907 budowla zastała powiększona od wschodu. Dobudowano wtedy neogotyckie prezbiterium, transept oraz przybudówki z okazałymi szczytami ozdobionymi blendami i sterczynami.
Wieloboczne prezbiterium prezentuje się szczególnie pięknie z wkomponowanymi oknami w tynkowanej oprawie, w dolnej części podwójne, nawiązujące do romańskich biforiów, w górnej zaś okrągłe wypełnione witrażami. Całość zamknięta jest ostrołukiem.
Na dachu, na skrzyżowaniu transeptu z nawą, widoczna jest smukła, podbita blachą, wieżyczka na sygnaturkę.
Pierwotny kościół był, jak to na Warmii, typu salowego. Obecny jest przebudowany, ale nadal zachowuje cechy gotyckie w części zachodniej (w starszych częściach dojrzeć można średniowieczne relikty, np. cegły o układzie blokowym), natomiast w części wschodniej neogotycki.
Z zewnątrz nawa podparta jest licznymi schodkowymi skarpami oraz ozdobiona na całej długości otynkowanym fryzem.
Szczyt zachodni, w części środkowej przesłonięty jest przez wieżę i mocno zrekonstruowany.
Pomiędzy skarpami umieszczono również zrekonstruowane, ostrołukowe okna w ceglanej oprawie z otynkowanym otokiem, natomiast w przybudówkach bardzo urokliwe podwójne okna, również zakończone ostrołukiem.
Ta ceglana świątynia znajduję się na czynnym cmentarzu i prezentuje się wyjątkowo pięknie ze względu na swoją ujmującą architekturę.
Można ją obejrzeć jadąc 18 km na południowy zachód od Dobrego Miasta.
Mariola Adela Karpowicz


Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn 1978;
Andrzej Rzempołuch, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Agencja Wydawnicza "Remix", Olsztyn 1992

Źródła: