Rogiedle: kościół p.w. św. Małgorzaty

Obecną świątynię zbudowano w II połowie XV wieku, konsekrowana została powtórnie przez biskupa Marcina Kromera 15 września 1580 roku ku czci św. Małgorzaty. Prawdopodobnie w tym samym czasie budowla przedłużona została ku zachodowi, gdyż część ta wyróżnia się zmianą na wątek ceglano - kamienny. Pod koniec XVII wieku lub na początku następnego stulecia dobudowano zakrystię, a w roku 1850 nadbudowano wieżę.

Od roku 1510 do 1887 był to kościół filialny, który został przekształcony w roku 1913 w parafię. Pięć lat później dobudowano do kościoła nową obszerną nawę od strony południowej, zakłócając jego pierwotny charakter. Bryła gotyckiej świątyni czytelna jest jedynie od strony północnej i wschodniej, od strony zachodniej i południa dominuje architektura neogotycka, niezupełnie spójna z częścią starą.

Jest to kościół orientowany, typu salowego, z zakrystią od północy i wieżą od zachodu. Murowany z cegły o układzie gotyckim z użyciem zendrówki, na podmurówce kamiennej.
Wieża w dolnej części murowana z użyciem cegły oraz ociosanych kamieni polnych, nadbudowana z cegły z neogotyckim szczytem. W głównej jej części widoczna jest wnęka zakończona łukiem półkolistym, w której umieszczono małe wąskie okna, a w zwieńczeniu, niczym maswerk, ślepe okno.
Korpus nawy zewnętrznej wieńczy ozdobny, otynkowany fryz.
Okna rozmieszczone harmonijnie, niegdyś ostrołukowe, obecnie przekształcone, z łukami odcinkowymi.
Szczyt wschodni o schodkowym frontonie rozdzielony jest pięcioma ostrołukowymi blendami oraz kątowo ustawionymi lizeno - sterczynami, które wieńczą trójkątne szczyciki. W dolnej części pojedyncza blenda zakończona łukiem odcinkowym.
Zakrystia ozdobiona jest barokowym szczycikiem z trójkątnym przyczółkiem oraz pilastrami i spływami.

W północno - zachodniej części ściany korpusu, a więc w tej części, która została rozbudowana około roku 1580, wmurowane są, w myśl ówczesnych przesądów, stare koła młyńskie (nie wyrzucano zużytych kamieni młyńskich, tylko wmurowywano je w mury kościołów, a wynikało to z szacunku dla chleba. Wszak te kamienie mieliły zboże, a z tej mąki wypiekano chleb).
Bardzo interesująca jest też narożna skarpa, w którą wmurowano kamienną kulę armatnią z czasów wojen polsko - krzyżackich.
Wnętrze w części starej przykrywa strop z barokową polichromią dekoracyjną z motywem wici akantu, mocno przemalowany. Pośrodku olejny obraz przestawiający św. Małgorzatę.
W części nowszej strop oddzielony jest podłużnym podciągiem wspartym na dwóch kolumnach z kapitelami stylizowanymi na jońskie.

Wyposażenie kościoła jest barokowe, pochodzi z XVII wieku.
Ołtarz główny z czwartej ćwierci XVII wieku z kręconymi kolumnami i ozdobnymi uszakami, w których stoją rzeźby św. Piotra i św. Pawła, w zwieńczeniu św. Małgorzata i po bokach św. Jan Chrzciciel i prawdopodobnie św. Antoni. W części środkowej znajduje się obraz Ukrzyżowania z II połowy XIX wieku.
Boczne ołtarze, regencyjne, pochodzą z około 1730 roku.
Ambona z okresu wczesnego baroku z roku 1654 z przemalowanymi przedstawieniami św. Szczepana, Wolfganga i Wawrzyńca oraz sceną Ogrojcową na parapecie schodów.
Chór z organami mało ozdobny.
Kropielnica granitowa zapewne średniowieczna.
Kościół stoi na starym cmentarzu, gdzie można natknąć się na stare, żelazne krzyże.
Ta stara wieś z górującym nad nią kościołem znajduje się przy bocznej drodze prowadzącej z Lubomina do Dobrego Miasta.